Jarosław Wojtczak
ASSINIBOINI Kamienni Ludzie
Assiniboini – jeszcze w połowie XVII wieku żyli na granicy krainy lasów i jezior między dzisiejszą Minnesotą i prowincją Ontario oraz w południowo–wschodniej Manitobie, w sąsiedztwie ludów z regionu Wielkich Jezior. Już wtedy zajmowali się handlem skórami, dostarczając zdobycz europejskim kupcom. Dzięki temu byli jednym z pierwszych plemion w regionie, które uzyskały dostęp do broni palnej i wyrobów z metalu. Przed nastaniem XVIII stulecia większość Assiniboinów odeszła na północny zachód, gdzie podzielili się na dwie grupy. Jedna osiedliła się na skraju lasów, na północny zachód od jeziora Winnipeg, druga skoncentrowała się w dolinie rzeki Assiniboine i trochę dalej na południe. Odtąd często wędrowali z miejsca na miejsce i choć niektóre grupy z północy nadal polowały na łosie, bobry i niedźwiedzie, to egzystencja plemienia jako całości zależała odtąd od wędrujących stad bizonów.
Kultura Assiniboinów wykazuje wiele klasycznych wzorców charakterystycznych dla plemion z północy Wielkich Równin. Była bardzo podobna do spokrewnionych z nimi Siuksów, ale miała wiele zapożyczeń od sąsiednich Kri, Czarnych Stóp i Gros Ventre, a także plemion Płaskowyżu: Szoszonów, Kutenajów i Nez Perce.
Biblioteka „Tawacinu” nr 53, Wielichowo 2020, ISBN 978-83-62490-28-8, format 145×205, stron 88, fotografie, mapy